13-letnia dziewczynka, zastraszana i wykorzystywana przez swojego nauczyciela. Latami bała się mówić, bo "wyszłaby na puszczalską". Teraz łamie zmowę milczenia i ujawnia, jak system zawiódł najmłodszych.

"Myślałam, że to moja wina" – Ofiara nauczyciela Roberta S. mówi w końcu głośno

Pod koniec marca Gorzów Wielkopolski wstrząsnęła informacja o aresztowaniu 47-letniego nauczyciela, Roberta S. Mężczyzna ma odpowiadać za wykorzystywanie seksualne nieletnich uczennic, w tym dziewczynek poniżej 15. roku życia. Jedna z jego ofiar, dziś już dorosła kobieta, zdecydowała się opowiedzieć swoją historię. Sprawa, która wypłynęła na światło dzienne, rzuca cień na całe środowisko edukacyjne w regionie, budząc pytania o bezpieczeństwo uczniów i mechanizmy kontroli nad osobami sprawującymi pieczę nad młodzieżą. Prokuratura prowadzi szczegółowe śledztwo, aby ustalić pełny zakres przestępstw i ewentualnych współpracowników oskarżonego. Ze względu na charakter sprawy, przesłuchania odbywają się z udziałem psychologów i specjalistów od pracy z ofiarami przemocy seksualnej.

„Miałam 13 lat, gdy zaczął się do mnie zbliżać. Byłam przerażona, ale bałam się cokolwiek powiedzieć. Myślałam, że jeśli komukolwiek się przyznam, to wszyscy uznają, że sama tego chciałam” – wyznaje. Jej relacja jest wstrząsająca, maluje obraz bezbronności i strachu, z jakim mierzyła się jako dziecko. Strach przed odrzuceniem i stygmatyzacją skutecznie paraliżował ją przez lata, uniemożliwiając szukanie pomocy. Dziś, z perspektywy dorosłej kobiety, czuje potrzebę podzielenia się swoją historią, aby dać siłę innym ofiarom i przyczynić się do zmian w systemie.

Jak szkoła przeoczyła sygnały?

Sprawa budzi szczególne oburzenie, ponieważ Robert S. pracował w szkole od lat, ciesząc się dobrą opinią wśród uczniów i rodziców. Tymczasem, jak twierdzi ofiara, jego zachowanie nie było tajemnicą. Rodzice i byli uczniowie szkoły zaczynają przypominać sobie drobne incydenty i dwuznaczne sytuacje, które wcześniej ignorowali lub bagatelizowali. Pojawiają się pytania o procedury obowiązujące w szkole dotyczące ochrony dzieci przed przemocą i wykorzystywaniem. Czy nauczyciele i pracownicy szkoły byli odpowiednio przeszkoleni w zakresie rozpoznawania sygnałów ostrzegawczych? Czy istniał jasny kanał komunikacji, który umożliwiał zgłaszanie podejrzeń bez obawy przed konsekwencjami?

• Dlaczego nikt nie reagował na wcześniejsze niepokojące sygnały? Czy istniały jakiekolwiek oficjalne skargi lub doniesienia dotyczące zachowania Roberta S.? Jeśli tak, to jakie kroki zostały podjęte? Czy szkoła prowadzi wewnętrzne dochodzenie, aby ustalić, co poszło nie tak?

• Czy dyrekcja szkoły zbagatelizowała problem? Dyrekcja szkoły wydała oświadczenie, w którym zapewnia o pełnej współpracy z organami ścigania i deklaruje gotowość do wprowadzenia zmian w procedurach bezpieczeństwa. Jednak wielu rodziców wyraża sceptycyzm i domaga się bardziej konkretnych działań.

• Ile jeszcze ofiar boi się mówić? Istnieje realna obawa, że ofiar może być więcej. Apeluje się do wszystkich, którzy mogli paść ofiarą Roberta S. lub posiadają jakiekolwiek informacje na jego temat, o kontakt z policją.

"Bałam się, że nikt mi nie uwierzy" – trauma ofiar

Dziewczyna, która jako pierwsza zdecydowała się zeznawać, przyznaje, że latami zmagała się z poczuciem winy. Trauma związana z wykorzystywaniem seksualnym pozostawia głębokie blizny na psychice ofiary, prowadząc do problemów emocjonalnych, zaburzeń lękowych i depresji. Wiele ofiar doświadcza poczucia wstydu i winy, co utrudnia im szukanie pomocy i powrót do normalnego życia. Wsparcie psychologiczne i terapeutyczne jest kluczowe dla procesu zdrowienia i odbudowy poczucia własnej wartości.

„Wstydziłam się i myślałam, że jeśli komukolwiek powiem, to zostanę wyśmiana. On miał władzę, był lubiany, a ja byłam tylko dzieckiem” – mówi. Te słowa doskonale ilustrują nierównowagę sił między dorosłym nauczycielem a bezbronną uczennicą. Nadużycie zaufania i wykorzystanie pozycji władzy to cechy charakterystyczne przestępstw seksualnych na szkodę dzieci.

Dopiero po latach, gdy dowiedziała się, że nie była jedyną ofiarą, odważyła się zgłosić na policję. Solidarność i świadomość, że nie jest się samemu w swojej traumie, dały jej siłę do przełamania bariery milczenia. Jej odwaga może zachęcić inne ofiary do ujawnienia prawdy i dochodzenia sprawiedliwości.

Czy to dopiero wierzchołek góry lodowej?

Prokuratura nie wyklucza, że sprawa może być znacznie poważniejsza. Śledczy analizują dokumentację szkolną, przesłuchują świadków i zbierają dowody, aby ustalić pełny zakres przestępczej działalności Roberta S. Biorą pod uwagę możliwość, że ofiar może być więcej, a sprawa może dotyczyć nie tylko jednej szkoły.

• Czy Robert S. działał w pojedynkę, czy miał wspólników? To jedno z kluczowych pytań, na które muszą odpowiedzieć śledczy. Nie wyklucza się, że w proceder mogły być zamieszane inne osoby, które pomagały Robertowi S. w ukrywaniu przestępstw lub same dopuszczały się podobnych czynów.

• Dlaczego system ochrony dzieci w szkołach znów zawiódł? Ta sprawa po raz kolejny ujawnia słabości systemu ochrony dzieci przed przemocą seksualną w placówkach oświatowych. Konieczne jest przeprowadzenie kompleksowej analizy przyczyn tego stanu rzeczy i wprowadzenie skutecznych mechanizmów zapobiegawczych.

• Ile jeszcze podobnych historii czeka na ujawnienie? Statystyki dotyczące przestępstw seksualnych na szkodę dzieci są zatrważające. Szacuje się, że tylko niewielka część ofiar decyduje się zgłosić sprawę na policję. Wiele przypadków pozostaje ukrytych, a sprawcy unikają odpowiedzialności.

"To nie może ujść płazem" – społeczeństwo domaga się sprawiedliwości

Sprawa wywołała ogromne oburzenie w Gorzowie i całej Polsce. Rodzice uczniów domagają się natychmiastowych zmian w systemie edukacji, aby podobne sytuacje nigdy więcej nie miały miejsca. Organizowane są protesty i petycje, w których żąda się zwiększenia kontroli nad pracownikami oświaty, wprowadzenia obowiązkowych szkoleń z zakresu ochrony dzieci i zaostrzenia kar za przestępstwa seksualne na szkodę nieletnich.

„Nauczyciele powinni przechodzić regularne kontrole psychologiczne. Nie możemy pozwolić, by w szkołach pracowali ludzie, którzy wykorzystują zaufanie dzieci” – mówi jedna z matek. Apel o wprowadzenie obowiązkowych badań psychologicznych dla nauczycieli jest coraz częściej podnoszony przez rodziców i organizacje pozarządowe. Uważa się, że takie badania mogłyby pomóc w wykryciu osób z zaburzeniami osobowości lub skłonnościami pedofilskimi, zanim zdążą one skrzywdzić dzieci.

Wsparcie dla ofiar i edukacja społeczeństwa

Niezmiernie ważne jest zapewnienie kompleksowego wsparcia psychologicznego, prawnego i socjalnego dla ofiar przemocy seksualnej. Dostęp do terapii, poradnictwa i pomocy prawnej powinien być łatwy i bezpłatny. Równie istotna jest edukacja społeczeństwa na temat przemocy seksualnej wobec dzieci, w tym rozpoznawania sygnałów ostrzegawczych, reagowania na przypadki przemocy i budowania kultury szacunku i bezpieczeństwa w relacjach z dziećmi. Organizacje pozarządowe i fundacje działające na rzecz praw dziecka odgrywają kluczową rolę w edukacji i wspieraniu ofiar.